Keyword Search: resistance

Research Article

Does vitamin D level affect insulin resistance?

D vitamini düzeyi insülin direncini etkiler mi?

Medine Sisman, Betül Erismis, Meral Mert

Ortadogu Tıp Derg, Volume 12, Issue 1, pp. 124-130

DOI: https://doi.org/10.21601/ortadogutipdergisi.666978

ABSTRACT

Purpose: The most important effect of vitamin D (vit D) is on calcium, phosphorus metabolism and bone mineralization. However, in recent years, vit D deficiency has been found to be associated with many chronic diseases. In this study, we aimed to investigate the relationship between insulin resistance and vit D levels.
Patients and methods: The records of 302 patients were evaluated retrospectively. Thyroid stimulating hormone (TSH), insulin, fasting blood glucose (FBG), hemoglobin A1c (HbA1c), anti-thyroglobulin antibody, anti-thyroid peroxidase antibody, Homeostasis Model Assessment-Insulin Resistance (HOMA-IR), vitamin B₁₂, folate levels of patients were recorded. Analyzes were made with SPSS version 24.0 and significance level was considered as 0.05.
Results: Of the 302 patients, 256 (84.7%) were female and 46 (15.2%) were male. Patients were divided into 2 groups as vitamin D deficiency/insufficiency and normal vitamin D levels. There was a significant correlation between vitamin D levels and FBG, HOMA-IR, HbA1c and thyroid immunity status (p <0.05), but was no significant relationship with sex, age, folate, vitamin B₁₂ and TSH (p≥0.05). HOMA-IR was associated with; HbA1c with a positive correlation of 15.9%, thyroid immunity with a positive correlation of 8.2%, FBG with a positive correlation of 28%. HbA1c was not associated with thyroid immunity but was 22.1% positively associated with FBG.
Discussion: Insulin resistance should be predicted in patients with vitamin D deficiency. The importance of vitamin D in providing metabolic control, insulin resistance and related pathologies in primary care should be remembered.

Keywords: vitamin D, diabetes, insulin resistance

ÖZ

Amaç: D vitamini, en önemli etkisi kalsiyum, fosfor metabolizması ve kemik mineralizasyonu üzerine olan bir vitamindir. Ancak son yıllarda D vitamininin, malinite, kardiyovasküler hastalıklar, metabolik sendrom, enfeksiyöz ve otoimmün hastalıklar gibi birçok kronik hastalıkla ilişki içinde olduğu tespit edilmiştir. Bu çalışmamızda diyabet ve obeziteye sıklıkla eşlik eden insülin direnci ile D vitamini düzeyi arasındaki ilişkiyi araştırmayı amaçladık.
Gereç ve Yöntem: 2015-2017 yılları arasında, Bakırköy Dr. Sadi Konuk SUAM poliklinik takipli 302 hastanın kayıtları retrospektif olarak incelendi. Hastaların tiroit uyarıcı hormon, insülin, açlık kan şekeri, hemoglobin A1c, anti tiroglobulin antikoru, anti tiroit peroksidaz antikoru, vitamin B₁₂, folat düzeyleri kaydedildi. Hastalar vitamin D yetersiz grup (vitamin D eksikliği olanlar da dahil) ve vitamin D normal grup şeklinde ikiye ayrıldı. İstatistiksel analizler SPSS 24.0 sürümü ile yapıldı ve anlamlılık düzeyi 0,05 olarak ele alındı.
Bulgular: Çalışmaya alınan 302 hastanın 256’sı (%84,7) kadın, 46’sı (%15,2) erkekti. Vitamin D düzeyine göre iki gruba ayrılan hastaların; vitamin D düzeyi ile AKŞ, HOMA-IR, HbA1c ve tiroit immünitesi arasında anlamlı ilişki (p<0,05) saptanırken; cinsiyet, yaş, folat, vitamin B₁₂, TSH arasında anlamlı ilişki saptanmadı (p≥0,05). Korelasyon analizine göre HOMA-IR; HbA1c ile %15,9, tiroit immünitesiyle %8,2 ve AKŞ ile %28 pozitif ilişkili saptandı. HbA1c ise tiroit immünitesiyle ilişkili bulunmazken AKŞ ile %22,1 pozitif ilişkili saptandı.
Sonuç: Vitamin D eksikliği, yetersizliği saptanan hastalarda insülin direnci olabileceği de öngörülmelidir. Birinci basamakta metabolik kontrolün sağlanması, insülin direnci ve ilişkili patolojilerin önlenmesinde vitamin D’nin önemine dikkat çekilmelidir.

Keywords: vitamin D, diyabet, insülin direnci

Case Report

Peritonitis due to carbapenem resistant, multidrug resistant Acinetobacter baumannii in a patient with continuous ambulatory peritoneal dialysis following the polymicrobial infective endocarditis

Sürekli ayaktan periton diyalizi hastasında polimicrobiyal infektif endokarditi takiben gelişen karbapeneme dirençli, çoklu ilaca dirençli Acinetobacter baumannii’ye bağlı olarak gelişen peritonit

Pınar Gürkaynak, Salih Cesur, Şerife Altun Demircan, Şükran Sevim, Çiğdem Ataman Hatipoğlu, Sami Kınıklı, Gül Gürsoy

Ortadogu Tıp Derg, Volume 11, Issue 4, pp. 621-625

DOI: https://doi.org/10.21601/ortadogutipdergisi.497912

Abstract Article (PDF)

Research Article

Carbapenem resistance rates in Gram-negative bacteria in nosocomial infections: A retrospective study from a tertiary hospital

Nozokomiyal infeksiyon etkeni Gram negatif bakterilerde karbapenem direnç oranları: Üçüncü basamak bir hastaneden retrospektif bir çalışma

Ayhanım Tümtürk, Ayşe Yasemin Tezer Tekçe, Laser Şanal

Ortadogu Tıp Derg, Volume 11, Issue 4, pp. 422-426

DOI: https://doi.org/10.21601/ortadogutipdergisi.516673

Abstract Article (PDF)

ABSTRACT

Aim: Just like the rest of the world, the frequency of nosocomial infections is increasing in our country. The aim of this study is to evaluate the change in carbapenem resistance rates of Gram-negative bacteria isolated from health care related infections over the years.
Materials and Methods: The study was performed retrospectively between January 2014 and December 2017. Obtained from clinics with hospital surveillance; according to criteria for the diagnosis of nosocomial infections set by the Centers for Disease Control and Prevention (CDC); Gram-negative factors were examined in patients. Acinetobacter baumannii, Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella pneumoniae and Escherichia coli strains were evaluated.
Results: Carbapenem resistance of A. baumannii strains was 90.7% in 2014 and was 95.9% in 2017. Among the E. coli strains, the rate of carbapenem resistance of 4.1% in 2014, was 7.5% in 2017. While the resistance rate among K. pneumoniae strains was 32.2% in 2014, this rate increased to 48.9% in 2017. Among the P. aeruginosa species, the carbapenem resistance rate was 26.3% in 2014, increased to 38.4% in 2017.
Conclusion: In the study, we determined that carbapenem resistance was very high in Acinetobacter spp strains while the resistance rate for Klebsiella spp strains has increased dramatically over the years. Knowing the data will be a guide for the clinicians in selecting empirical antibiotic agents, especially in critical intensive care unit patients, and will guide the development of infection control programs and antibiotic control programs in order to reduce the rate of resistance.

Keywords: Karbapenem resistance, Acinetobacter spp., Klebsiella spp., Pseudomonas spp., E. Coli

ÖZ

Amaç: Tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de nozokomiyal infeksiyon sıklığı giderek artmaktadır. Bu çalışmada sağlık bakım ilişkili infeksiyonlardan izole edilen Gram negatif bakterilerin karbapenem direnç oranlarının yıllar içindeki değişiminin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Çalışmamız Ocak 2014-Aralık 2017 tarihleri arasında retrospektif olarak yapılmıştır. Hastane kayıtlarından Ocak 2014-Aralık 2017 tarihleri arasında hastanemizde yatırılarak tedavi edilen, sürvayansı yapılan servislerden elde edilen ve Centers for Disease Control and Prevention (CDC) kriterlerine göre hastane infeksiyonu tanısı alan hastalarda üreyen Gram negatif etkenler incelenmiştir. Acinetobacter baumannii, Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella pneumoniae ve Escherichia coli suşları değerlendirilmeye alınmıştır.
Bulgular: A. baumannii suşları arasında 2014 yılında %90,7 olan karbapenem direnci, 2017 yılında %95,9, E. coli suşları arasında 2014 yılındaki %4,1 olan karbapenem direnç oranı 2017 yılında %7,5, K. pneumoniae suşları arasında 2014 yılında %32,2 olan direnç oranı 2017 yılında %48,9, P. aeruginosa türleri arasında ise yine 2014 yılında %26,3 olan karbapenem direnç oranı 2017 yılında %38,4 olarak belirlenmiştir.
Sonuç: Çalışmamızda karbapenem direncinin Acinetobacter spp suşlarında çok yüksek düzeyde olduğu, Klebsiella spp suşlarında ise direnç oranının yıllar içinde dikkat çekici oranda yükseldiği tespit edilmiştir. Bu verilerin bilinmesi özellikle kritik yoğun bakım hastalarında hem ampirik antibiyotik ajanlarının seçiminde klinisyenler için yol gösterici olacak, hem de direnç oranını azaltabilmek için alınacak infeksiyon kontrol programları ve antibiyotik kontrol programlarının geliştirilmesi için yönlendirici olacaktır.

Keywords: Karbapenem direnç, Acinetobacter spp., Klebsiella spp., Pseudomonas spp., E. Coli

Research Article

Wound infections after orthopedic surgery: distribution and resistance situations of microorganisms

Ortopedik cerrahi sonrası yara enfeksiyonları: mikroorganizmaların dağılımları ve direnç durumları

Ünsal Savcı, Taner Alıç, Ayşe Semra Güreser, Ayşegül Taylan Özkan

Ortadogu Tıp Derg, Volume 10, Issue 4, pp. 492-497

DOI: https://doi.org/10.21601/ortadogutipdergisi.399737

Abstract Article (PDF)

ABSTRACT

Aim: Wound infections are one of the important complications of orthopedic surgery. In this study it was aimed to determine the causative microorganisms, isolation regions and antimicrobial resistance states in the postoperative surgical wound infections.
Material and Method: Between 01.09.2015 - 30.09.2017, postoperative surgical wound infections of patients who applied to our orhopedia and traumatology clinic were retrospectively evaluated and 57 microorganisms were isolated. For identification of species of isolated microorganisms, conventional methods and VITEK 2 Compact® (Biomerieux, France) automated bacterial identification system were used. For antibiotic susceptibility testing VITEK2 Compact® (Biomerieux, France) automated susceptibility system were used.
Results: A total of 57 microorganisms isolated, 32 (56%) were gram negative and 25 (44%) gram positive bacteria. The most frequently isolated bacteria were S. aureus 22 (38.5%) and others in order E. coli 15 (26.3%), E. cloacea 7 (12.3%), A. baumanii 3 (5.3%), P. aeroginosa 3(5.3%) E. aerogenes 1 (1.8%), E. faecalis 1 (1.8%) , E. americana 1 (1.8%) K. pneumonia 2 (3.5%), S. haemolyticus 2 (1.8%) species. With 23 isolates the hip was the orthopedic region in which the most microorganism was isolated. Antibiotic resistance rates of S. aureus isolates are very low compared to S. heamolyticus isolates. A. baumanii isolates were the most resistant in gram negatives.
Conclusion: Cleaning and a sepsis of the hands and incision area are very important in preventing postoperative infections. For successful treatment of these infections, infectious agents and their in vitro antibiotic susceptibility should be known. Thus, with the use of rational antibiotics the success of treatment will increase the spread of resistant hospital infections will be prevented and the costs of treatment will be reduced.

Keywords: Wound infections, surgical wound infections, antibiotic resistance

ÖZ

Amaç: Yara enfeksiyonları postoperatif süreçte ortopedik cerrahinin önemli bir komplikasyonudur. Çalışmamızda postoperatif ortopedik cerrahi yara enfeksiyonlarından izole edilen etken mikroorganizmaların belirlemesi, izole edildikleri bölgelerin ve antimikrobiyal direnç durumlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: 01.09.2015 ve 30.09.2017 tarihleri arasında hastanemiz ortopedi ve travmatoloji kliniğine başvuran hastaların postoperatif ortopedik cerrahi yara enfeksiyonlarından izole edilen 57 mikroorganizma retrospektif olarak değerlendirildi. İzole edilen mikroorganizmaların tür identifikasyonu için konvansiyonel metotlar ve VITEK 2 Compact® (Biomerieux, France) otomatize bakteri tanımlama sistemi, antibiyotik duyarlılık testleri için VITEK 2 Compact® (Biomerieux, France) otomatize duyarlılık sistemi kullanıldı.
Bulgular: İzole edilen toplam 57 mikroorganizmanın 32’si (%56) gram negatif, 25’i (%44) gram pozitif bakterilerden oluşuyordu. En sık izole edilen bakteri Staphylococcus aureus 22 (%38,5) ve diğerleri sırasıyla Escherichia coli 15 (%26,3), Enterobacter cloacae 7 (%12,3), Acinetobacter baumannii 3 (%5,3), Pseudomonas aeruginosa 3 (%5,3), Klebsiella pneumonia 2 (%3,5), Staphylococcus haemolyticus 2 (%3,5), Enterobacter aerogenes 1 (%1,8), Enterococcus faecalis 1 (%1,8), Ewingella americana 1 (%1,8) idi. Kalça 23 izolat ile en fazla mikroorganizmanın izole edildiği ortopedik bölge oldu. S. aureus izolatlarının antibiyotik direnç oranları S. haemolyticus izolatlarına göre oldukça düşüktü. Gram negatif bakteriler içerisinde en dirençli olanlar A. baumannii izolatlarıydı.
Sonuç: Postoperatif enfeksiyonların önlenmesinde insizyon bölgesinin ve ellerin temizliği ve asepsisi oldukça önemlidir. Bu enfeksiyonların başarılı bir şekilde tedavi edilebilmesi için enfeksiyona neden olan ajanların ve invitro antibiyotik duyarlılıklarının bilinmesi faydalı olacaktır. Böylece akılcı antibiyotik kullanımı ile tedavi başarı şansının artacağı, dirençli hastane enfeksiyonlarının yayılmasının engelleneceği, ayrıca tedavi maliyetlerinin de azalacağı söylenebilir.

Keywords: Yara enfeksiyonları, cerrahi yara enfeksiyonları, antibiyotik direnci

Research Article

Urinary tract infection in children: an assessment between current data

Çocuklarda idrar yolu enfeksiyonu: güncel veriler eşliğinde bir değerlendirme

Yaşar Topal

Ortadogu Tıp Derg, Volume 10, Issue 1, pp. 26-33

DOI: https://doi.org/10.21601/ortadogutipdergisi.391466

Abstract Article (PDF)

ABSTRACT

Aim: The aim of this study was to investigate the epidemiological characteristics of urinary track infections, its frequency of complaints, reproductive microorganisms and antibiotic resistance of these microorganisms.
Material and Method: Our study was carried out on 221 patients who were admitted to the hospital in a 6 month period and who were identified as UTI at the admission. The complete urine examinations and urine samples for urine culture were taken before the patients who were suspected to UTI, symptoms, and physical examination and PSA. Antibiotic susceptibilities were tested by using antibiotic discs in grown cultured. Colony-forming unit (cFU / ml) of milliliter was evaluated as positive for overproduction. Patient recurrent ultrasonography (USG) and voiding cystourethrography (VCUG) were withdrawn. Scars were investigated by drawing DMSA scintigraphy in patients with reflux in VCUG.
Results: In this study, 109 of patients (49%) were male and 112 of (51%) were female. A significant increase was detected in girls with age increases. Similarly, the number of patients hospitalized in parallel with the increase of age was found to decrease gradually. The significant decrease at the proportion of patients with age was found . Similarly, the number of patients decrease in contrast to age increase. According to the complaints of the patients, the proportion of specific complaints such as abdominal pain, frequent urination, and dizziness increased by age. E. coli is the most common microorganism in policlinic patients whereas Klebsiella spp, is the most common pathogen (48.5%) in hospitalized patients. Klebsiella (48.5%), E. coli (30,9%) and proteus spp, (27%) were the most common pathogens in the inpatients, whereas E. coli (69%), (69%), Proteus spp (12.5%) and Klebsiella spp (9.6%) in the outpatient.
Conclusions: In our study, young children (0-2 years) were found to be at greater risk for urinary tract infection, reduction in the proportion of patients who need to be treated on an inpatient basis, and the number of men with urinary tract infections is decreasing, a decrease in the proportion of girls is found to be important There is no significant increase in antibiotic resistance according to current data.

Keywords: Children, infection, urinary tract, antibiotic resistance

ÖZ

Amaç: Çalışmadaki amacımız, idrar yolu enfeksiyonu (İYE) olan hastaların epidemiyolojik özellikleri, yakınmaların sıklığı, üreyen mikroorganizmalar ve bu mikroorganizmaların antibiyotik dirençlerinin araştırılması amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Çalışmamız, 6 aylık bir dönemde hastaneye başvuran ve İYE saptananlarla bu sürede yatan ve yatışı sırasında İYE saptanan 221 olgu üzerinde yapılmıştır. Anamnez, semptomlar ve fizik muayene bulguları ile İYE düşünülen hastalardan önce tam idrar tetkiki ve idrar kültürü için idrar örneği alındı. Üreme saptanan kültürlerde antibiyotik diskleri kullanılarak antibiyotik duyarlılıkları test edildi. Mililitrede 10⁵ coloni forming unite (cFU/ml)’den fazla üreme olması pozitif olarak değerlendirildi. Tekrarlayan İYE saptanan hastalara ultrasonografi (USG) ve voiding sistoüretrografi (VCUG) çekildi. VCUG’de reflü saptanan hastalara DMSA sintigrafi çekilerek skar araştırıldı.
Bulgular: Yaşları 0-15 arasında değişen hastaların, 109 (%49)’u erkek 112 (%51)'si kızdı. Yaşın artışı ile birlikte kızların oranında anlamlı bir artış saptandı. Benzer şekilde yaşın artışına parelel olarak yatan hasta sayısının da giderek azaldığı görüldü. Yaşla beraber yatan hasta oranında azalma anlamlı bulundu. Yaşın artışı ile birlikte, karın ağrısı, sık idrara çıkma, dizüri gibi spesifik yakınmaların oranının da arttığı saptandı. Poliklinik hastalarında E.coli en sık görülen mikroorganizma olmasına karşılık, yatan hastalarda klebsiella en sık görülen (%48,5) patojen olarak saptanmıştır. Yatan hastalarda en sık üreyen patojenler sırasıyla klebsiella (%48,5), E. coli (%30,9), proteus (%27) iken; poliklinik hastalarında E. coli (%69), proteus (%12,5) ve klebsiella (%9,6) olmuştur.
Sonuçlar: Çalışmamızda, küçük çocukların (0-2 yaş) İYE açısından daha fazla risk altında oldukları, yaşın artışı ile yatarak tedavi görmesi gereken hasta oranının azalması ve İYE olan erkeklerin sayısı azalırken; kız çocukların oranında azalma olması önemli bulunmuştur. Günümüz verilerine göre antibiotik dirençlerinde anlamlı olabilecek bir artış olmadığı görülmüştür.

Keywords: Çocuklar, enfeksiyon, idrar yolu, antibiyotik direnci

Research Article

The resistance rates of extended and induced beta-lactamase-producing bacteria isolated from respiratory tract

Solunum yollarından izole edilen genişlemiş spektrumlu ve indüklenebilir beta-laktamaz üreten bakterilerin direnç oranları

Pınar Şen, Erkan Yula, Tuna Demirdal, Selçuk Kaya, Salih Atakan Nemli, Mustafa Demirci

Ortadogu Tıp Derg, Volume 9, Issue 4, pp. 170-176

DOI: https://doi.org/10.21601/ortadogutipdergisi.265436

Abstract Article (PDF)

ABSTRACT

Aim: In this study, we aimed to provide guidance on the empirical antibiotic treatment and determine antibiotic resistance rates of extended spectrum beta-lactamase (ESBL) and inducible beta-lactamase (IBL) producing bacteria isolated from upper and lower respiratory specimens in the outpatients and hospitalized patients.
Materials and Methods: Respiratory specimens sent in a two-year period between August 2015 and July 2013 were evaluated retrospectively in Izmir Katip Celebi University Atatürk Education and Research Hospital Microbiology Laboratory. Identification and antimicrobial susceptibilities of the isolates were determined by conventional methods and BD Phoenix 100 (Becton-Dickinson, ABD) automated systems. Antibiotic susceptibilities were established by disk diffusion and were evaluated according to the Clinical Laboratory Standards Institute (CLSI) criteria in 2011-2014 and EUCAST criteria in 2015.
Results: A total of 299 strains isolated from respiratory samples, including 226 ESBL and 73 IBL positive strains were analyzed retrospectively. The most common ESBL-producing strains were found to be Klebsiella pneumoniae and Escherichia coli. All of IBL-positive strains were found to be Pseudomonas aeruginosa. ESBL and IBL positive strains were found in the highest resistance to trimethoprim-sulfamethoxazole. Cefoperazone-sulbactam and piperacillin-tazobactam resistance rates were found to be quite high in both groups.
Conclusion: Empirical antibiotic choices are quite restricted due to the increase in the rate of beta-lactamase-producing bacterial isolation. The treatment failure will be reduced with the appropriate use of empirical antibiotic treatment by determining the resistance ratio of these strains against other antibiotics.

Keywords: ESBL, IBL, antibiotic resistance, respiratory tract infection

ÖZ

Amaç: Bu çalışmada hastanemizde ayaktan ve yatarak takip edilmiş hastaların üst ve alt solunum yolu örneklerinden izole edilen genişlemiş spektrumlu beta-laktamaz (GSBL) ve indüklenebilir beta-laktamaz (IBL) üreten bakterilerin çeşitli antibiyotiklere direnç oranlarının belirlenmesi ve ampirik antibiyotik tedavisine yol göstermesi amaçlanmıştır.
Yöntem: İzmir Kâtip Çelebi Üniversitesi Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Tıbbi Mikrobiyoloji Laboratuvarı’na Temmuz 2013 ile Ağustos 2015 tarihleri arasındaki iki yıllık dönemde gönderilen solunum yolu örnekleri retrospektif olarak incelenmiş, antibiyotik duyarlılıkları konvansiyonel yöntemler ve BD Phoenix 100 otomatize sistemi (Becton-Dickinson, ABD) kullanılarak belirlenmiştir. Antibiyotik duyarlılığını belirlemede zon çapları 2010-2014 tarihleri arasında CLSI, 2015 yılında EUCAST kriterleri doğrultusunda değerlendirilmiştir.
Bulgular: Solunum yolu örneklerinden izole edilen 226 adet GSBL ve 73 adet IBL pozitif olmak üzere toplam 299 suş retrospektif olarak incelendi. GSBL üreten suşlar arasında en sık izole edilenler Klebsiella pneumoniae ve Escherichia coli iken IBL üreten suşların tümü Pseudomonas aeruginosa olarak bulundu. Trimetoprim-sulfametoksazol, hem GSBL hem de IBL üreten suşlarda en yüksek direnç oranına sahip antibiyotik olarak bulunurken, sefaperazon-sulbaktam ve piperasilin-tazobaktama karşı direnç oranlarının da her iki grupta oldukça yüksek seyrettiği saptandı.
Sonuç: Beta-laktamaz üreten dirençli bakterilerin izolasyon oranlarındaki artış, kullanılabilecek ampirik antibiyotik seçeneklerini oldukça kısıtlamaktadır. Bu suşların diğer antibiyotiklere karşı direnç oranlarını belirlemek, özellikle ampirik tedavide uygun antibiyotiğin seçilerek tedavi başarısızlığının önüne geçmeyi sağlayacaktır.

Keywords: IBL, antibiyotik direnci, GSBL, solunum yolu enfeksiyonu

Research Article

Antimicrobial resistance of Stenotrophomonas maltophilia isolated from various clinical specimens

Çeşitli klinik örneklerden izole edilen Stenotrophomonas maltophilia suşlarında antibiyotiklere direnç oranı

Pınar Şen, Erkan Yula, Hakan Er, Serdar Güngör, Rahim Özdemir, Nurten Baran, Tuna Demirdal, Mustafa Demirci

Ortadogu Tıp Derg, Volume 9, Issue 3, pp. 113-117

DOI: https://doi.org/10.21601/ortadogutipdergisi.265431

Abstract Article (PDF)

ABSTRACT

Aim: Stenotrophomonas maltophilia (S. maltophilia) is a multi-drug resistant non-fermentative Gram negative bacilli that causes opportunistic infections especially in hospitalized patients. S. maltophilia strains show a high level of resistance to routinely tested antibiotics such as penicillins, cephalosporins, aminoglycosides, quinolones and carbapenems therefore the treatment of this strains is quite difficult. The aim of this study to determine the resistance patterns of S. maltophilia strains isolated from various clinical specimens during a six year period.
Materials and methods: The antimicrobial resistance patterns and distribution of 202 S. maltophilia strains isolated from services and outpatients during a period of six years (2010-2015) were analyzed retrospectively. Identification and antimicrobial susceptibilities of the isolates were determined by conventional methods and BD Phoenix 100 (Becton-Dickinson, USA) automated systems. Antibiotic susceptibilities were established by disk diffusion and were evaluated according to the CLSI criteria in 2011-2014 and EUCAST criteria in 2015.
Results: A total of 202 strains were isolated from services (62.4%), intensive care units (28.7%) and outpatient clinics (8.9%). 122 patients (60.4%) were male and 80 (39.6%) of them were female. Respiratory tract specimens (n=69) were the most common specimens that S. maltophilia strains were isolated. These strains were found most resistant to meropenem (92.8%) and most sensitive to trimethoprim-sulfamethoxazole (1%).
Conclusion: Our resistance rates in S. maltophilia strains were found lower for trimethoprim-sulfamethoxazole, relatively higher for levofloxacin and ciprofloxacin and similar to the other antibiotics compared with the rate in our country. Antimicrobial resistance rates of S. maltophilia strains vary among centers. We believe that it is important to determine their resistance rate of each center for deciding empirical antibiotherapy.

Keywords: Stenotrophomonas maltophilia, antibiotic, resistance

ÖZ

Amaç: Stenotrophomonas maltophilia, (S. maltophilia ) özellikle hastanede uzun süre izlenen hastalarda fırsatçı enfeksiyonlara neden olan çoklu ilaca dirençli non-fermentatif Gram negatif basildir. Klinik örneklerden izole edilen S. maltophilia suşları rutinde test edilen penisilin, sefalosporin, aminoglikozid, kinolon, karbapenem gibi antibiyotiklere yüksek düzeyde çoğul direnç göstermekte, bu nedenle tedavisi oldukça zor olmaktadır. Çalışmamızda hastanemizde çeşitli klinik örneklerden izole edilmiş olan S. maltophilia suşlarının direnç profilini belirlemeyi amaçladık.
Yöntem: Çalışmamızda altı yıllık dönemde servis ve polikliniğe başvuran hastalardan izole edilmiş 202 S. maltophilia suşunun dağılımı ve antibiyotik duyarlılığı retrospektif olarak incelenmiştir. Antibiyotik duyarlılıkları ve suş tanımlama konvansiyonel yöntemler ve BD Phoenix 100 otomatize sistemi (Becton-Dickinson, ABD) kullanılarak belirlenmiştir. Antibiyotik duyarlılığını belirlemede zon çapları 2010-2014 tarihleri arasında CLSI, 2015 yılında EUCAST kriterleri doğrultusunda değerlendirilmiştir.
Bulgular: Toplam 202 suşun 126 (%62.4)’sı servisten, 58 (%28.7)’i yoğun bakım ünitesinden ve 18 (%8.9)’i poliklinikten takip edilen hastalardan izole edildi. Bu hastaların 122 (%60.4)’ si erkek, 80 (%39.6)’i kadın hastalardan oluşmaktaydı. Bu suşlar en sık solunum yolu örneklerinden (n=69) izole edilmiştir. Bu suşların en duyarlı olduğu antibiyotik %1 (2/193) direnç oranı ile trimetoprim-sulfametoksazol olarak belirlenmiştir.
Sonuç: S. maltophilia suşlarında direnç oranlarımız ülkemizde bildirilen oranlarla kıyaslandığında trimetoprim-sulfametoksazol düşük, levofloksasin ve siprofloksasinde kısmen yüksek, diğer antibiyotiklerde benzer olduğu bulunmuştur. Direnç oranları merkezler arasında farklılık gösterebildiğinden; her merkezin kendi direnç oranlarını belirlemesi, hangi hastada stenotrophomonas enfeksiyonunun düşünülmesi gerektiğinin bilinmesi gibi oldukça önemlidir.

Keywords: Stenotrophomonas maltophilia, antibiyotik, direnç

Research Article

Linezolid resistance and antimicrobial susceptibility in Staphylococci isolated from clinical specimens

Klinik örneklerden izole edilen stafilokoklarda linezolid direnci ve antibiyotik duyarlılıkları

Ayşegül Dokutan, Demet Hacıseyitoğlu, Yasemin Çağ, Elvin Pazar Yıldırım, Ayşe Batırel, Serdar Özer, Nevriye Gönüllü

Ortadogu Tıp Derg, Volume 9, Issue 1, pp. 19-23

DOI: https://doi.org/10.21601/ortadogutipdergisi.293147

Abstract Article (PDF)

ABSTRACT

Introduction-Purpose: Having detected linezolid resistance in a number of staphylococcal strains isolated from clinical specimens in our hospital, in this study, we aimed to investigate the resistance profile of staphylococci to linezolid and other antimicrobial drugs.
Materials and Methods: A total of 883 staphylococcal strains isolated in the Clinical Microbiology Laboratory taken from various clinical specimens from hospitalized patients in Kartal Dr. Lutfi Kirdar Training and Research Hospital from 1 January 2014 to 31 March 2015 were included in our study. Antimicrobial susceptibilities of these isolates were tested by VITEK2 Automatized System (bioMérieux, France) in addition to conventional methods. The detection of the strains identified as linezolid-resistant was confirmed by Antibiotic Gradient Test (E-Test, bioMérieux, France).
Results: Out of the 883 staphylococcal isolates, 183 (20.7%) and 700 (79.3%) were identified as S.aureus and coagulase-negative staphylococci (CNS), respectively. Among them, 14.1% were isolated from intensive care unit (ICU) patients, 79.9% were isolated from blood specimens. Thirty-four per cent of 183 S.aureus isolates and 79% of 700 CNS isolates were found to be methicillin-resistant. Among 125 CNS blood isolates from ICU patients, three (2.4%) isolates were resistant to linezolid. While two of these isolates were methicillin-resistant S.epidermidis, the third isolate was methicillin-resistant S. hominis.
Conclusion: Although the rate of resistance to linezolid, an antibiotic used clinically in our country since 2005, appears to be low, it has a potential to increase. Therefore, investigation into resistance is suggested, particularly in case of long-term linezolid use and unresponsiveness to treatment.

Keywords: Staphylococcus aureus, coagulase negative staphylococci (CNS), linezolid, resistance

ÖZ

Amaç: Bu çalışmada, hastanemizde klinik örneklerde üreyen bazı stafilokoklarda linezolide direnç tespit edilmesi üzerine, linezolide ve diğer antibiyotiklere direnç durumunu araştırmayı amaçladık.
Gereç ve Yöntemler: 1 Ocak 2014-31 Mart 2015 tarihleri arasında, Kartal Dr. Lütfi Kırdar Eğitim ve Araştırma Hastanesi Klinik Mikrobiyoloji laboratuvarında, yatan hastalara ait çeşitli klinik örneklerden izole edilen toplam 883 stafilokok suşu çalışmaya alınmıştır. Suşların antibiyotiklere duyarlılıkları geleneksel yöntemlere ilaveten VITEK2 Otomatize Sistemi (bioMérieux, Fransa) çalışılmıştır. Linezolide dirençli olduğu saptanan suşlar antibiyotik gradient test (Etest, bioMérieux, Fransa) ile doğrulanmıştır.
Bulgular: Sekiz yüz seksen üç stafilokok suşunun 183’ü S.aureus (%20,7) ve 700’ü koagülaz negatif stafilokok (KNS) (%79,3) olarak identifiye edilmiştir. Bu suşların %14,1’i yoğun bakım ünitesi (YBÜ) kökenli olup %79,7’ü kan örneklerinden izole edilmiştir. Yüzseksenüç S.aureus suşunun %34’ ü ve 700 KNS suşunun %79’u metisiline dirençli olarak bulunmuştur. YBÜ’nde yatan hastaların örneklerinde üreyen 125 KNS suşu arasından kanda üreyen 3 suşta (%2,4) linezolid direnci saptanmıştır. Bu suşlardan 2 tanesi metisiline dirençli S.epidermidis, 1 tanesi metisiline dirençli S. hominis olarak tanımlanmıştır.
Sonuç ve yorum: Ülkemizde 2005 yılından beri kullanımda olan bu antibiyotiğe direnç düşük gibi görünse de direncin artma ihtimali mevcuttur. Bu nedenle, uzun süreli kullanımlarda ve klinik yanıt elde edilmediği durumlarda direnç takibinin yapılması uygun olacaktır.

Keywords: Staphylococcus aureus, koagülaz negatif stafilokok (KNS), linezolid, direnç

Research Article

The evaluation of antibiotic resistance status of Klebsiella pneumoniae

Klebsiella pneumoniae izolatlarının antibiyotiklere direnç durumlarının değerlendirilmesi

Elmas Pınar Kahraman, Engin Karakeçe, Fergül Erdoğan, Habib Uluyurt, Mehmet Köroğlu, İhsan Hakkı Çiftci

Ortadogu Tıp Derg, Volume 9, Issue 1, pp. 12-18

DOI: https://doi.org/10.21601/ortadogutipdergisi.291133

Abstract Article (PDF)

ABSTRACT

Purpose: Klebsiella species can be found in the nasopharynx and intestine, rare pathogen but causes serious infections. Those kinds isolated from people most frequently from Klebsiella pneumoniae (K. pneumoniae) and Klebsiella oxytoca; like urinary tract, gallbladder, surgical site infection, bacteremia, pneumonia and abscesses in various organs infections bacteria identified as a factor. Urinary tract infections are the most common infections among community acquired and health care related infections. Thus treatment is usually given empirically, it is necessary and important to know the pathogens and the antibiotic susceptibility patterns of these pathogens in urinary tract infections for the success of treatment. Therefore in this study, antimicrobial susceptibility of 871 K. pneumoniae strains isolated from various clinical samples was investigated in our hospital.
Material and Method: Between the April 2014-October 2015, sent to Sakarya University Training and Research Hospital medical microbiology laboratory isolated from various clinical specimens 871 K. pneumoniae isolates were included to study. Isolates, eosin methylene blue (EMB) agar and blood agar cultivation was carried out and samples were incubated at 37 °C for 18-24 hours. Vitek 2 (bioMérieux, France) automatised system was used for identification and antibiotic susceptibility tests, and susceptibility results were determined according to the guidelines of CLSI and/or EUCAST. Using the SPSS version 20.0 (SPSS, Inc., USA) program was performed descriptive statistical analysis of the isolates in our study .
Results: K. pneumoniae strains were frequently isolated from urine (415, 48%), blood (91, 10%), wound (76, 9%), tracheal aspirate (52, 6%), sputum (19, %2) and (218, %25) other samples. The rates of ESBL production that was detected in all isolated-strain were 55% . The resistance rate was 37% in all isolates-strains for the only beta-lactam antibiotic, carbapenem group that can be used in the treatment of infections caused by ESBL producing strains. Resistance values of ESBL producing strains; for AN, AMC, CRO, CIP, CAZ, FEP, GM, IPM, MEM, SXT, TZP antibiotics respectively were found to be 8%, 34%, 24%, 51%, 28%, 1%, 8%, 5%, 7%, 6%, 3%.
Conclusion: There is a high rate of ESBL-producing K. pneumoniae isolates and also to the high rate of resistance to antimicrobial agents of these strains., making ESBL detection tests in the clinical microbiology laboratory and we believe that each hospital should periodically evaluate its own data and concordantly assess its antibiotic use policies.

Keywords: Antimicrobial resistance, ESBL, Klebsiella pneumoniae, cephalosporins

ÖZ

Amaç: Klebsiella türleri nazofarinks ve barsakta bulunabilen, az rastlanan bir patojendir fakat ciddi enfeksiyonlara sebep olmaktadır. İnsanlardan en sık izole edilen türler olan Klebsiella pneumoniae (K. pneumoniae ) ve Klebsiella oxytoca, üriner sistem, safra kesesi, cerrahi alan enfeksiyonu, bakteriyemi, pnömoni, çeşitli organ apseleri gibi enfeksiyonlarda etken olarak saptanan bakterilerdir. K. pneumoniae kaynaklı bu enfeksiyonların içerisinde en sık rastlanan üriner sistem enfeksiyonları, toplum kökenli ve sağlık bakımı ile ilişkili enfeksiyonlar içinde en sık görülen enfeksiyon şeklidir. Üriner enfeksiyonlarda genellikle ampirik tedavi başlandığı için etkenlerin ve antibiyotik duyarlılık paternlerinin bilinmesi tedavi başarısı için gerekli ve önemlidir. Bu nedenle çalışmamızda, hastanemiz mikrobiyoloji laboratuvarına gelen çeşitli klinik örneklerden izole edilen 871 K. pneumoniae izolatının antibiyotik duyarlılıkları araştırılması amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Nisan 2014-Ekim 2015 tarihleri arasında Sakarya Üniversitesi Eğitim ve Araştırma Hastanesi tıbbi mikrobiyoloji laboratuvarına çeşitli kliniklerden gönderilen örneklerden izole edilen 871 K. pneumoniae izolatı dahil edilmiştir. İzolatlar eosin metilen blue (EMB) agar ve kanlı agara ekimi yapılmış ve örnekler 37°C’de 18-24 saat süre ile inkübe edilmiştir. Tanımlama ve antibiyogram çalışmalarında Vitek 2 (bioMérieux, Fransa) otomatize sistemi kullanılmış, duyarlılık sonuçları CLSI ve EUCAST kriterleri esas alınarak belirlenmiştir. Çalışmamızda izolatlara ait tanımlayıcı istatistiksel analizler SPSS version 20.0 (SPSS, Inc., ABD) programı kullanılarak yapılmıştır.
Bulgular: K. pneumoniae izolatları sıklıkla idrar 415’i (%48), 91’i (%10) kan, 76’sı (%9) yara, 52’si (%6) trakealaspirat, 19’u (%2) balgam ve 218’i (%25) diğer klinik örneklerden izole edilmiştir. Genişlemiş spekturumlu beta-laktamaz (GSBL) üretimi bütün izolatlarda %55 oranında saptanmıştır. GSBL üreten izolatların neden olduğu infeksiyonların tedavisinde kullanılabilen tek beta laktam antibiyotik olan karbapenem grubuna %37 oranında direnç saptanmıştır. GSBL pozitif suşların direnç değerleri; AN, AMC, CRO, CIP, CAZ, FEP, GM, IPM, MEM, SXT, TZP antibiyotikleri için sırasıyla %8, %34, %24, %51, %28, %1, %8, %5, %7, %6, %3 olarak bulunmuştur.
Sonuç: Çalışmamızın sonuçları ve diğer yurtiçi ve yurtdışı yayınlarda rapor edilen oranlara paralel olarak, GSBL üreten K. pneumoniae izolatlarının yüksek oranda bulunması ve bu izolatların antimikrobiyal ajanlara karşı direnç oranlarının da yüksek olması, klinik mikrobiyoloji laboratuvarlarında GSBL saptama testlerinin yapılması ve her hastanenin kendi verilerini değerlendirerek antibiyotik politikalarını belirlemesi gerektiği kanaatindeyiz.

Keywords: Antimikrobiyal direnç, GSBL, Klebsiella pneumoniae, sefalosporin

Search Results

ABSTRACT

ÖZ

ABSTRACT

ÖZ

ABSTRACT

ÖZ

ABSTRACT

ÖZ

ABSTRACT

ÖZ

ABSTRACT

ÖZ

ABSTRACT

ÖZ

ABSTRACT

ÖZ

ABSTRACT

ÖZ