ORTADOĞU TIP DERGİSİ - ORTADOGU MEDICAL JOURNAL

Search Results

Keyword: sonografi

Research Article

Non-alcoholic fatty liver disease in patients with familial hypercholesterolemia

Ailevi hiperkolesterolemisi olan kişilerde non-alkolik yağlı karaciğer hastalığı

Aynur Arslan, Özgür Şimşek, Aykut Turhan, Ayşe Çarlıoğlu, Şenay Arıkan, Mustafa Utlu, Emine Kartal Baykan

Ortadogu Tıp Derg, Volume 12, Issue 2, pp. 219-224

DOI: https://doi.org/10.21601/ortadogutipdergisi.722778

Abstract Article (PDF)

ABSTRACT

Aim: The liver plays a crucial role in the synthesis and catabolism of cholesterol. Non-alcoholic fatty liver disease (NAFLD) is the most common cause of chronic liver disease in the developed world and commonly associated with metabolic comorbidities such as diabetes mellitus, hypertension, dyslipidemia, and obesity. The aim of this study was to investigate the frequency of NAFLD in Familial Hypercholesterolemia (FH).
Material and Method: Between 2017 and 2018, individuals with FH who had been referred to the Department of Endocrinology at Erzurum Regional Training and Research Hospital were admitted to this single center case-control study. Total 30 individuals (17 female and 13 male) who have FH were compared to a control group included 39 participants (30 female and 9 male). The two groups were thought to be well matched in terms of sample size and gender distribution. Family history was registered. Diagnosis is made by blood tests and ultrasound imaging of liver.
Results: The two groups showed no significant differences in terms of age and gender. NAFLD was seen at 12 of 39 individuals in the control group. It was seen at 16 of 30 persons in the FH group (p = 0.058). Total cholesterol (mg / dl) (333.27 ± 58.46) (219.23 ± 82.84) (p = 0.000), LDL (mg / dl) (249.93 ± 45.43) (127.11 ± 46.52) (p = 0.000) and CRP (mg / L) (3.37 ± 4.16) (1.43 ± 1.96) (p = 0.014) levels were significantly different between the FH and control groups respectively.
Conclusion: There isn’t a significant difference between control and FH groups in terms of NAFLD. The absence of NAFLD on ultrasonography, should not reduce the severity and importance of FH, and the treatments should be made to prevent complications such as atherosclerosis.

Keywords: hypercholesterolemia, non-alcoholic fatty liver disease, ultrasonography

ÖZ

Amaç: Karaciğer, kolesterol sentezinde ve katabolizmasında çok önemli rol oynar. Non-alkolik yağlı karaciğer hastalığı (NAYKH), gelişmiş ülkelerde kronik karaciğer hastalığının en sık sebebidir ve sıklıkla diabetes mellitus, hipertansiyon, dislipidemi ve obezite gibi metabolik hastalıklarla komorbidite gösterir. Bu çalışmanın amacı Ailevi Hiperkolesterolemide (AH) NAYKH görülme sıklığını araştırmaktır.
Gereç ve Yöntemler: 2017-2018 yılları arasında Erzurum Bölge Eğitim ve Araştırma Hastanesi Endokrinoloji Polikliniğine başvurmuş olan AH’li kişiler tek merkezli bu vaka kontrol çalışmasına alındı. AH’li toplam 30 kişi (17 Kadın 13 erkek), 39 kişiden oluşan (30 kadın, 9 erkek) kontrol grubu ile karşılaştırıldı. İki grup sayı ve cinsiyet yönünden denkti. Aile öyküsü kaydedildi. Tanı kan tetkikleri ve karaciğer ultrasonografisi ile kondu.
Bulgular: İki grup arasında yaş ve cinsiyet açısından anlamlı fark görülmedi. NAYKH, kontrol grubundaki 39 kişiden 12’sinde saptanırken, AH grubunda 30 kişiden 16’sında görüldü (p = 0,058). AH ve kontrol gruplarının sırasıyla toplam kolesterol (333,27 ± 58,46) (219,23 ± 82,84) (mg / dl) (p = 0,000), LDL (249,93 ± 45,43) (127,11 ± 46,52) (mg / dl) (p = 0,000) ve CRP (3,37 ± 4,16) (1,43 ± 1,96) (mg / L) (p = 0,014) düzeyleri arasında anlamlı fark bulundu.
Sonuçlar: AH ve kontrol grupları arasında NAYKH açısından anlamlı bir fark yoktur. Ultrasonografide NAYKH saptanmaması, AH’ye yaklaşımdaki ciddiyeti azaltmamalıdır.

Keywords: hiperkolesterolemi, non alkolik yağlı karaciğer hastalığı, ultrasonografi

Research Article

Determination of normal values of thymus tissue using neonatal sonography

Neonatal sonografi ile normal timus dokusu değerlerinin belirlenmesi

Mehmet Burak Ozkan, Sariye Elif Ozyazici Ozkan

Ortadogu Tıp Derg, Volume 12, Issue 1, pp. 29-33

DOI: https://doi.org/10.21601/ortadogutipdergisi.592252

Abstract Article (PDF)

ABSTRACT

Aim: The aim of this study was to determine the normal volumetric values of thymus tissue by sonography in healthy newborns.
Material and Methods: A total of 220 healthy newborns were evaluated by sonography in the first week of life. The shape, size, diameter and thymic index values and variations of both lobes of thymus were evaluated in terms of gestational age, height and weight values and standards were calculated for the reference population.
Results: According to the shape on transverse scans; the thymus was quadrilateral in 136 neonates (61%), round in 34 (15%), bilobate in 28 (13%), and crescent shaped in 22 (10%) in transverse scan. On longitudinal scans, the thymus was triangular in 154 infants (70%), teardrop shaped in 35 (16%), oval in 31 (14%). The range of the thymic transverse diameter along with confidence interval was 1.1–3.9 (mean 2.36±0.63), that of the sagittal area was 1.3–4.93 cm² (mean 3.01±0.77), that of the thymic index was 3.1–16.9 cm³ (mean 9.12±2.53), that of the AP (Right) was 0.40–2.40 cm (mean 1.37±0.3), that of the AP (left) was 0.30–3.3 cm (mean 1.69±0.48) and that of the AP (mean) was 0.35–2.83 (mean±1.27).
Conclusion: Knowing the reference values in the neonatal period may be meaningful in evaluating the reactive responses of thymus, which is an immunologic organ in this age population.

Keywords: neonatal, thymus, sonography

ÖZ

Amaç: Bu çalışmanın amacı sağlıklı yenidoğanlarda, timus dokusunun normal volumetrik değerlerini sonografi ile tespit etmektir.
Gereç ve yöntemler: Yaşamın ilk haftasında toplam 220 sağlıklı yenidoğan ultrasonografi ile değerlendirildi. Her iki timus lobunun şekil, boyut, çap ve timik indeks değerleri ve varyasyonları gebelik yaşı, boy ve kilo değerleri açısından değerlendirilmiş ve referans popülasyon için standartlar hesaplanmıştır.
Bulgular: Enine taramalardaki şekle göre; timus 136 yenidoğanda [%61] dörtgen, 34’ünde [%15] yuvarlak, 28’de [%13] bilobat ve çapraz taramada 22’de [%10] hilal şeklindedir. Boyuna taramalarda timüs 154 bebekte [%70] üçgen şeklinde, gözyaşı şeklinde 35 [%16], ovalinde 31 [%14] idi. Timusal transvers çapın güven aralığı ile birlikte aralığı 1,1–3,9 [ortalama 2,36±0,63], sagital bölgeninki 1,3–4,93 cm² [ortalama 3,01 ± 0,77], timik indeksin 3,1-16,9 cm³ [Ortalama 9,12±2,53], AP’nin [Sağ] 0,40–2,40 cm [ortalama 1,37±0,3], AP’nin [sol] 0,30-2,3 cm [ortalama 1,69±0,48] ve AP’nin [ortalama] ], 0.35-2.83 idi [ortalama±1,27].
Sonuçlar: Yenidoğan döneminde referans değerlerin bilinmesi, bu yaş popülasyonunda immünolojik bir organ olan timusun reaktif tepkilerini değerlendirmede anlamlı olabilir.

Keywords: yenidoğan, timüs, sonografi

Research Article

Effects of fatty filtration at the pediatric liver hemodynamic changes evaluated by Doppler ultrasonography

Çocukluk dönemi karaciğer yağlanmasındaki hemodinamik değişikliklerin Doppler sonografi ile değerlendirilmesi

Mehmet Burak Özkan

Ortadogu Tıp Derg, Volume 11, Issue 4, pp. 535-541

DOI: https://doi.org/10.21601/ortadogutipdergisi.559873

Abstract Article (PDF)

ABSTRACT

Background: Hemodynamic changes in liver vascular structures of patients in the pediatric age group are evaluated by doppler ultrasonography.
Material: Fifty- nine hepatosteatosis patients, classified as mild, moderate or severe, and 23 healthy volunteers were included in this 82-person study. The height, weight, liver size tests of the subjects were measured. Those values were compared in the patient and control groups. In the patient and control groups, color duplex Doppler ultrasonography was used to examine portal vein peak velocity, portal vein flow volume, hepatic artery resistive index (RI), hepatic artery pulsatility index (PI) and hepatic artery flow volume.
Results: Similar to the degree of hepatosteatosis, increases in body mass index, liver size were statistically significant (p<0.05). The difference between portal vein peak velocity hepatosteatosis and control groups was found statistically significant. As the hepatosteatosis grade increased, there was no statistically significant decrease in hepatic arterial flow volume, portal vein flow volume, and total flow volume. Hepatic artery RI and PI values were statistically significantly lower in the control group than the other groups (p <0.05). There was a significant mild decrease in the mild stool group compared to the middle steat group. Although the hepatic artery RI and PI values did not differ statistically in the comparison of the hepatosteatosis group, there was a minimal increase in the RI and PI values as the steatosis grade increased.
Discussion: According to these results, as the level of steatosis increases, the changes in the portal venous structures become more prominent and the resistance increases in vascular structures.

Keywords: Doppler sonography, pediatric fatty liver

ÖZ

Giriş: Pediatrik yaş grubundaki hastaların karaciğer vasküler yapılarındaki hemodinamik değişikliklerin doppler ultrasonografi ile değerlendirilmesidir.
Materyal / Metot: Bu 82 kişilik çalışmada, hafif, orta veya şiddetli olarak sınıflandırılan 57 hepatosteatoz hastası ve 23 sağlıklı gönüllü çalışmaya dahil edildi. Deneklerin boy, kilo, karaciğer büyüklüğü testleri ölçüldü. Bu değerler hasta ve kontrol gruplarında karşılaştırıldı. Hasta ve kontrol gruplarında portal ven tepe hızını, portal ven akım hacmini, hepatik arter rezistif indeksi (Rİ), hepatik arter pulsatilite indeksini (PI) ve hepatik arter akım hacmini incelemek için renkli dupleks Doppler ultrasonografi kullanıldı.
Sonuçlar: Hepatosteatoz derecesine benzer şekilde, vücut kitle indeksindeki artışlar, karaciğer boyutu,istatistiksel olarak anlamlıydı (p<0,05). Portal ven tepe hızıi hepatosteatoz ve kontrol grupların arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. Hepatosteatoz derecesi arttıkça hepatik arter akım hacminde, portal ven akım hacminde ve toplam akış hacminde istatistiksel olarak anlamlı bir azalma görülmemiştir. Hepatik arter RI ve PI değerleri kontrol grubunda diğer gruplara göre istatistiksel olarak anlamlı derecede düşüktü (p <0.05). Hafif şteatoz grubunda, orta steatoz grubuna göre anlamlı hafif oranda düşüklük vardı. Hepatosteatoz grubunun kendi içinde karşılaştırılmasında, hepatik arter RI ve PI değerleri istatistiksel olarak farklılık göstermese de steatos derecesi arttıkça RI ve PI değerlerinde minimal bir artış vardı.
Tartışma: Bu sonuçlara göre steatos derecesi arttıkça portal venöz yapılardaki değişiklikler daha ön planda olmakla birlikte vasküler yapılarda direnç artışı da meydana gelmektedir.

Keywords: Doppler sonografi, pediatrik dönem, yağlı karaciğer

Research Article

Radiologic-pathologic correlations of biopsies of BIRADS III breast lesions performed under guidance of ultrasonography

BIRADS III meme lezyonlarına ultrasonografi eşliğinde yapılan biyopsilerde radyolojik patolojik korelasyon

Mehmet Soytürk, Ruhullah Eşim, Ahmet Yalçın, İlyas Sayar, Ali Küpeli

Ortadogu Tıp Derg, Volume 11, Issue 4, pp. 409-414

DOI: https://doi.org/10.21601/ortadogutipdergisi.510396

Abstract Article (PDF)

ABSTRACT

Purpose: In our retrospective study, we aimed to evaluate the biopsied BIRADS III breast lesions due to enlargement on ultrasonography in patients with risk factors. We have compared the pathologic results with sonographic definitions to find an association.
Materials and Methods: We have retrospectively scanned hospital records and obtained the radiologic and pathologic data belong to 67 patients. We have deduced sonographic terms defining the lesions from radiologic reports and compared the data with pathology results to find a statistically significant association between sonographic definitions and pathologic diagnosis.
Results: All histopathology-proved fibroadenoma, fibrosis and invasive ductal carcinoma were statistically associated with “smooth margins” on ultrasonography (p:0.034). Term of “lobulated contour” was not statistically linked with any of the pathologic entities (p:0.947). Fibrocystic component was significantly present in fibrocysts and infections/abscesses (p<0.001).
Conclusions: Patients in risk group who had lesions with smooth margins on ultrasonography and classified as BIRDAS III might have diagnosis of invasive ductal carcinoma along with benign entities. Thus, we consider that biopsy is still the most useful diagnostic tool in patients with risk factors as smooth margins on ultrasound might not refer to its benign nature.

Keywords: ultrasonography, breast biopsy, BIRADS

ÖZ

Amaç: Çalışmamızda risk grubundaki hastalarda ultrasonografide tanımlanan ve boyut artışı gösteren BIRADS III lezyonlara yapılan biyopsileri geriye dönük olarak değerlendirerek bu lezyonların patoloji sonuçları ile tarif için kullanılan terimler arasında bir bağıntının varlığını araştırdık.
Yöntemler: Hastane verileri geriye doğru taranarak, patolojik ve radyoloji verilerine ulaşılabilen 67 hastanın ultrasonografi raporlarından lezyonu tarif eden terimler çıkarıldı. Elde edilen bilgiler ile hastaların biyopsi sonuçları istatistiksel olarak karşılaştırılarak lezyonun sonografik tarifi ile patoloji sonucu arasında bir ilişki araştırıldı.
Bulgular: Patolojik olarak fibroadenom, fibrozis ve invaziv duktal karsinom olarak tespit edilen olguların ultrasonografi raporlarında istatistiksel olarak anlamlı olarak daha yüksek oranda “düzgün sınırlı” ifadesi geçmekte idi (p:0,034). “Lobüle konturlu” olarak tarif edilen lezyonlar ile hiçbir tanı grubu arasında ilişki saptanmadı (p:0,947). Fibrokistik değişiklik alanı ve enfeksiyon/apse olarak patoloji raporu olan lezyonlar, ultrasonografide “kistik komponent” tarifi ile ilişkiliydi (p<0,001).
Sonuçlar: Risk grubundaki hastalarda USG ile BIRADS III olarak tanımlanan ve düzgün sınırlı olarak tanımlanan lezyonların benign tanıların yanı sıra invaziv duktal karsinom ile de ilişkili olduğunu bulduk. Buradan hareketle risk grubundaki hastalarda lezyonun düzgün sınırlı olmasının lezyonun benign natürüne işaret etmediğini ve bu hastalarda yine en net tanı aracının biyopsi oluğunu savunuyoruz.

Keywords: ultrasonografi, meme biyopsi, BIRADS, BIRADS

Research Article

Saphenofemoral region major superficial vein variations; evaluated by ultrasonography technique

Safenofemoral bileşke düzeyi major süperfisiyal ven varyasyonları; ultrasonografi yöntemi ile değerlendirilmesi

Adnan Özdemir, Yunus Yılmazsoy, Serdar Arslan

Ortadogu Tıp Derg, Volume 11, Issue 3, pp. 277-282

DOI: https://doi.org/10.21601/ortadogutipdergisi.460162

Abstract Article (PDF)

ABSTRACT

Aim: The purpose of this study is to present superficial venous vascular anatomic variations of the saphenofemoral junction, which is a very important region in variceal treatment, by ultrasonography technique.
Material and Method: Seventy nine patients who were referred to our radiology department and pre-diagnosed for venous insufficiency between February 2017 and July 2018 were included in the study and a total number of 158 venous vascular anatomy of saphenofemoral regions were evaluated by B- mode and color doppler ultrasonography. The superficial venous vascular anatomy of the saphenofemoral regions were evaluated in detail, classified according to the anatomical classifications of Glasser and Daseler, and the frequencies of variations were calculated.
Results: In our study, the most common group according to the Glasser classification was type 2C observed in 30 (19%) saphenofemoral regions followed by type 2B and 2C. Type H (VIII) was the most common type of saphenofemoral region according to the Daseler classification followed by Type F (VI) and type E (V). Between 1 to 5 superficial venous branches draining to saphena magna were observed at the level of saphenofemoral junction. Three venous branches draining to the saphena magna were observed in 78 (49%) saphenofemoral junctions followed by two venous branches in 50 (32%) saphenofemoral junctions, four venous branches in 25 (16%) saphenofemoral junctions, one venous branch in 3 (2%) saphenofemoral junctions and five venous branches in 1 (1%) saphenofemoral junction, respectively.
Conclusion: We think the assessment of the detailed anatomy of the major superficial venous structures at the level of the saphenofemoral junction by doppler ultrasonography will help to elucidate the etiopathogenesis of the varicose veins as well as contribute to the selective treatment planning and consequently the treatment results.

Keywords: saphenofemoral junction, superficial venous variations, ultrasonography, doppler, anatomic classification

ÖZ

Amaç: Bu çalışmanın amacı varis tedavisinde oldukça önemli bir bölge olan safenofemoral bileşke düzeyinin yüzeyel venöz vasküler anatomik varyasyonlarının ultrasonografi ile ortaya konulmasıdır.
Gereç ve Yöntem: Hastanemiz radyoloji bölümüne Şubat 2017 – Temmuz 2018 tarihleri arasında venöz yetmezlik ön tanısıyla yönlendirilen 79 hasta çalışmaya dâhil edildi ve toplam 158 safenofemoral bölge venöz vasküler anatomisi B-mod ve renkli doppler ultrasonografi ile değerlendirdi. Safenofemoral bölge yüzeyel venöz vasküler anatomisi detaylı olarak incelendi, Glasser ve Daseler anatomik sınıflandırmalarına göre sınıflandırıldı ve varyasyon sıklıkları hesaplandı.
Bulgular: Çalışmamızda Glasser sınıflandırmasına göre en sık görülen grup 30 (%19) safenofemoral bölgede izlenen tip 2C olurken, bunu tip 2B ve 2C takip etti. Daseler sınıflandırmasına göre en sık izlenen safenofemoral bölge varyasyonu tip H (VIII) olurken bunu tip F (VI) ve tip E (V) takip etti. Safenofemoral bileşke düzeyinde safena magnaya açılan süperfisiyal venöz dal sayıları değerlendirildiğinde, 1 ile 5 arasında süperfisiyal venöz dalın açıldığı izlendi. Bunlardan en sık 78 (%49) olguda izlenen üç venöz dalın açıldığı tespit edildi. Bunu sırasıyla iki venöz dalın açıldığı 50 (%32) olgu, dört venöz dalın açıldığı 25 (%16) olgu, bir venöz dalın açıldığı 3 (%2) olgu ve beş venöz dalın açıldığı 1 (%1) olgu takip etti.
Sonuç: Safenofemoral bileşke düzeyinde major süperfisiyal venöz yapıların ayrıntılı anatomisinin ultrasonografi ile ortaya konulması, variköz venlerin etiyopatogenezinin ayrıntılı bir şekilde ortaya konmasına yardımcı olmasının yanı sıra selektif tedavi planlanmasına ve dolayısıyla tedavi sonuçlarına katkı sağlayacağı kanaatindeyiz.

Keywords: safenofemoral bileşke, yüzeyel venöz varyasyonlar, ultrasonografi, doppler, anatomik sınıflandırma

Research Article

The evaluation of renal parenchyma with strain elastography in glomerülonephritis patients

Glomerülonefritli hastalarda böbrek parankiminin gerinim elastografi ile değerlendirilmesi

Mehmet Beyazal, Hatice Beyazal Polat, Fatma Beyazal Çeliker, Ekrem Kara, Arzu Turan, Mehmet Fatih İnecikli, Tuğba Eldeş

Ortadogu Tıp Derg, Volume 11, Issue 2, pp. 114-118

DOI: https://doi.org/10.21601/ortadogutipdergisi.393354

Abstract Article (PDF)

ABSTRACT

Objective: Elastography is a new ultrasound-based technique able to assess tissue elasticity. The aims of this study were to evaluate the renal parenchyma with elastography in patients with glomerülonephritis and to determine the association between strain index and patients’ laboratory parameters.
Material and Method: Twenty-three patients (13 men, 13 women; mean age 41.67 ± 13.4 years) with glomerülonephritis and 20 sex and age-matched healthy controls were enrolled in this study. Estimated glomerüler filtration rate (eGFR), serum creatinine, spot urine protein, spot urine creatinine, spot urine protein/creatinine ratio were recorded in patients with glomerülonephritis. Elastography examinations of renal paranchyma were performed for all participants and the strain ratio values were measured.
Results: The right and left strain index values were significantly higher in patients with glomerülonephritis than in controls (right; 3.89±0.82 vs. 3.39±0.78 p=0.038, left; 3.94±0.69 vs. 3.24±0.81 p=0.003, respectively). The strain index scores did not showed any significant correlation with eGFR, serum creatinine, spot urine protein, spot urine creatinine, spot urine protein/creatinine ratio (for all, p˃ 0.05). On ROC curve analysis based on strain ratio values of the patient and control groups, the cut-off value for the diagnosis of glomerülonefritis was 3.8, with a sensitivity of 61.5% and a specificity of 85%.
Conclusions: Strain index of elastography can be used to differentiate patients with glomerülonefritis from healthy individuals.

Keywords: elastography, ultrasonography, strain index, glomerülar diseases

ÖZ

Amaç: Elastografi doku elastisitesini değerlendiren yeni bir ultrasonografi tekniğidir. Bu çalışmanın amacı, glomerülonefritli hastalarda böbrek parankimini elastografi ile değerlendirmek ve hastaların laboratuvar verileri ile gerinim indeksi arasında ilişkiyi tespit etmektir.
Gereç ve Yöntem: Bu çalışmaya glomerülonefritli 26 hasta (13 erkek, 13 kadın, ortalama yaş; 41,67 ± 13,4) ile cinsiyet ve yaş eşleştirilmiş 20 sağlıklı kontrol grubu dahil edildi. Glomerülonefritli hastaların tahmini glomerül filtrasyon hızı (eGFR), serum kreatinin, spot idrar proteini, spot idrar kreatinin, spot idrar protein / kreatinin oranı kaydedildi. Tüm katılımcıların elastografi ile böbrek parankim incelemeleri yapıldı ve gerinim indeksleri ölçüldü.
Bulgular: Glomerülonefritli hastalarda sağ ve sol böbrek gerinim indeksleri kontrollerden daha yüksekti (sağ; 3,89 ± 0,82 ve 3,39 ± 0,78 p = 0,038, sol; 3,94 ± 0,69 ve 3,24 ± 0,81 p = 0,003). Hastaların böbrek gerinim indeksleri ile tahmini glomerül filtrasyon hızı, serum kreatinin, spot idrar protein, spot idrar kreatinin, spot idrar protein/kreatinin değerleri ile anlamlı bir korelasyon saptanmadı (p˃ 0,05). Hasta ve kontrol gruplarının gerinim indekslerine dayanan ROC eğrisi analizindeki incelemede glomerülonefrit tanısı için gerinim oranı değerleri cut-off değeri 3,8, duyarlılık %61,5 ve özgüllük %85 idi.
Sonuç: Elastogram indeksleri glomerülonefritli hastaları sağlıklı bireylerden ayırmak için kullanılabilir.

Keywords: elastografi, ultrasonografi, gerinim indeksi, glomerüler hastalık

Research Article

Analysis of endosonographed upper gastrointestinal intramural-submucosal lesions with surgical and needle aspiration biopsy data by pathological results: 6 year assessment

Endosonografi yapılan üst gastrointestinal intramural-submukozal lezyonların cerrahi ve iğne aspirasyon biyopsi verilerinin patolojik sonuçlar ile analizi: 6 yıllık değerlendirme

Memduh Şahin, Mehmet Cindoruk

Ortadogu Tıp Derg, Volume 10, Issue 4, pp. 417-422

DOI: https://doi.org/10.21601/ortadogutipdergisi.347619

Abstract Article (PDF)

ABSTRACT

Aim: Subepithelial lesions can be composed of all layers of the gastrointestinal tract and endosonography is a diagnostic method that is necessary for diagnosis in determining the size limit echo structure and lymph node proximity in these lesions. In our study, we aimed to evaluate the images obtained by EUS in the context of pathological analyzes obtained later and to evaluate the compliance status.
Material and Method: In our study, 36 upper gastrointestinal submucosal mass lesions detected by EUS between 2005 and 2011 in Gazi University Fac of Med Gastroenterology Department were examined retrospectively.To some of these lesions included fine needle aspiration biopsies and surgery material pathological data.
Results: Twelve (33.3%) of 36 submucosal mass lesions detected by endosonography were diagnosed histopathologically by fine needle aspiration biopsy (FNA) and 13 (36.1) were diagnosed by surgery. 22 (61.1%) of the cases were stomach, 5 (13.9%) were duodenum and 9 (25%) were of esophagus origin. Stromal or GIST tumors were considered in 36 EUS evaluations and 14 (38.8%) were pathologically confirmed. The stromal tumor was confirmed in 2 cases with FNA. The diagnosis of stromal tumors in 2 cases with FNA was predicted as suspicious.
Conclusion: Endosondography is a valuable method in the evaluation of upper gastrointestinal system submucosal mass and the addition of fine needle aspiration biopsies to this method plays a supporting role in diagnostic quality in terms of high quality. In our country, endosonographic dominant gastric upper gastrointestinal organ location of submucosal mass lesions is consistent with international literature data.

Keywords: Endonography, submucosa, fine needle aspiration

ÖZ

Amaç: Subepitelyal lezyonlar gastrointestinal sistemin tüm katmanlarından gelişebilmekte olup bu lezyonların tanısında endosonografi, lezyonun boyutu, sınırı, ekosu ile lenf nodu yakınlığının tespitinde gerekli olan tanısal bir yöntemdir. Çalışmamızda endosonografi (EUS) ile elde edilen görüntülemelerin, bu vakaların patolojik analizleri eşliğinde değerlendirilmesini ve patolojik sonuçlarla uyumunu incelemeyi amaçladık.
Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda retrospektif olarak Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Gastroenteroloji Bölümü’nde 2005-2011 yılları arasında EUS ile tespit edilen 36 adet üst gastrointestinal intramural-submukozal kitle lezyonu incelenmiştir. Patolojik değerlendirme yapılan vakaların ince iğne aspirasyon biyopsisi (İİAB) ve/veya cerrahi teknikler ile alınan patolojik verileri de derlenmiştir.
Bulgular: Otuz-altı adet submukozal kitle lezyonunun 12’sine (%33,3) İİAB ile, 13’ine (%36,1) cerrahi işlem ile patolojik tanı konulmuştur. Vakaların 22’si (%61,1) mide, 5’i (%13,9) duodenum, 9’u (%25) özofagus orijinli idi. Tüm EUS değerlendirmelerinde stromal ya da gastrointestinal stromal tümör (GIST) düşünülmüş olup 14 (%38,8) vakada bu sonuç patolojik olarak doğrulanmıştır. İİAB yapılan 2 vakada stromal tümör tanısı kesin, 2 vakada şüpheli olarak konulmuştur.
Sonuç: EUS üst gastrointestinal sistem intramural-submukozal kitle incelemesinde değerli bir yöntem olup İİAB’nin bu yönteme eklenmesi tanısal doğruluk açısından yüksek nitelikte destekleyici olarak rol oynamaktadır. Ülkemizde EUS ile saptanan submukozal kitle lezyonlarının en sık yerleşimi gastrik lokalizasyondadır ve bu bulgu uluslararası literatür verileri ile uyumludur

Keywords: Endosonografi, submukoza, ince iğne aspirasyon biyopsisi

Research Article

The effect of Ramaddan fasting on fetal/obstetric B-mode and Doppler ultrasound findings

Oruç tutmanın fetal obstetrik B-mod ve Doppler ultrasonografi bulgularına etkisi

Ayşegül Altunkeser

Ortadogu Tıp Derg, Volume 10, Issue 1, pp. 1-7

DOI: https://doi.org/10.21601/ortadogutipdergisi.369157

Abstract Article (PDF)

ABSTRACT

Aim: Ramaddan is a month of religious fasting within a year in which eating and drinking are prohibited during the time between sunrise and sunset. We investigated whether there is an effect by prolonged periods with no fluid or food ingestion during long and hot days of Ramaddan in 2014 on obstetric B-mod and Doppler ultrasound parameters.
Material and Method: Our study included a total of 187 pregnant women admitted to our department with the request for obstetric ultrasound between June 28 and July 27, 2014. Ninety-five pregnant were recorded as the fasting group and 92 were recorded as the non-fasting control group. The fasting group was divided into two sub-groups based on the time of ultrasound examination during the day of fasting (between 0-8 hours and 9-16 hours) and three sub-groups according to the number of fasting days (1-10 days, 11-20 days and 21-30 days). We compared ultrasonographic parameters of two main and the subgroups.
Results: B-mode and Doppler ultrasound findings did not differ between the two main groups (p > 0.05). In the comparison made according to the number of fasting days, the resistive index (RI) of the umbilical artery (UMA) was lower in the sub-group of 1-10 days than the others (p=0.019).
Conclusion: In pregnant women who had sahur and iftar meals regularly, Ramaddan fasting during long and hot days did not significantly alter obstetric B mod and Doppler ultrasound parameters, but fasting decreased the resistive index of the umbilical artery in the early days.

Keywords: pregnancy, Ramaddan, ultrasonography

ÖZ

Amaç: Ramazan ayı, yıl içerisinde bir ay süren ve gün doğumu ile gün batımı arasındaki sürede yemek ve içmenin yasak olduğu oruç tutulan aydır. Çalışmamızda 2014 yılı Ramazan ayının sıcak ve uzun günlerinde açlık ve susuzluğun, obstetrik B-mod ve Doppler ultrasonografi (US) parametrelerine etkisi olup olmadığını araştırdık.
Gereç ve Yöntem: 28 Haziran-27 Temmuz 2014 tarihleri arasında obstetrik US istemiyle bölümümüze başvuran toplam 187 gebe çalışmamıza dahil edildi. Doksan beş gebe oruç tutan grubu oluştururken, 92 gebe de oruç tutmayan kontrol grubunu oluşturdu. Oruç tutan grup US inceleme esnasındaki, açlık süresine göre iki alt gruba (0-8 saat ve 9-16 saat) ve tutulan oruç gün sayısına göre de üç alt gruba (1-10 gün, 11-20 gün ve 21-30 gün) ayrıldı. İki ana ve alt grupların ultrasonografik parametreleri karşılaştırıldı.
Bulgular: İki ana grup arasında B-mod ve Doppler US bulguları bakımından fark yoktu (p>0.05). Oruç gün sayısına göre yapılan karşılaştırmada ise, 1-10 gün alt grubunda umbilikal arter resitif indeks (UMA Rİ) değerleri, diğer alt gruplardan düşük çıktı (p=0.019).
Sonuç: Düzenli sahur ve iftar yapan gebelerde uzun ve sıcak günlerde oruç tutma, B- mod ve Doppler US parametrelerini anlamlı olarak değiştirmemekte, ancak oruç tutulan ilk günlerde UMA Rİ azalmaktadır.

Keywords: gebelik, Ramazan, ultrasonografi

Research Article

A different view of the sonographic classification of the appendix

Apendiksin ultrasonografik sınıflamasına farklı bir bakış açısı

Mikail İnal, Birsen Ünal Daphan, M. Yasemin Karadeniz Bilgili

Ortadogu Tıp Derg, Volume 8, Issue 4, pp. 207-213

DOI: https://doi.org/10.21601/ortadogutipdergisi.267262

Abstract Article (PDF)

ABSTRACT

Aim: We intended to detect various appendix localisations with a classification system different from those used in previous literature to facilitate the sonographic detection of the appendix.
Patients and methods: The study was performed on 362 consecutive patients who applied to our department for abdominal or pelvic US examination to our department. The sonographic criterion used to diagnose a normal appendix was visualization of the full extension of a compressible, blind-ending tubular structure with a maximum transverse diameter of 6 mm. Appendices were evaluated by US and localisations were recorded and classified according to the reference line passing through the iliac vessels in the right iliac fossa.
Results: Each appendix was classified as type 1 to 8 according to its location. Type 1 crossed the iliac vessels (85.5%), type 2 was medial to the iliac vessels (2.41%), type 3 was inferior and lateral to the cecum (1.93%), type 4 was in the right paracolic gutter (4.34%), type 5 was completely retrocecal (1.93%), type 6 was in front of the cecum (1.45%), type 7 extended to the umbilicus (0.97%) and type 8 was subhepatic with cecal malposition (1.45%).
Conclusion: The study demonstrated a new classification system (types 1–8) different from those described in previous literature. The most common position of the normal and abnormal appendices in our study was crossing the iliac vessels (type 1). The second most common position was the right paracolic gutter (type 4). Two interesting localisations extended to the umbilicus (type 7) and appeared in the subhepatic space (type 8).

Keywords: Appendicitis, normal appendix, cecum-appendicular region, abdomen, sonography.

ÖZ

Amaç: : Biz bu çalışmada farklı lokalizasyonlardaki apendiksleri inceleyerek önceki literatürden farklı bir sınıflama yapmayı ve böylece appendiksin sonografik incelemesini kolaylaştırmayı amaçladık.
Materyal ve metod: Çalışma bizim departmanımıza pelvik veya batın ultrasonografisi amacı ile başvuran 362 ardışık hasta üzerinde gerçekleştirildi. Normal sonografik apendiks kriterleri maksimum çapı 6 mm olan, komprese olan, kör sonlanan tübüler yapı olarak belirlendi. Appendiksler ultrasonografi ile incelendi ve kaydedildi, referans çizgisi olarak da sağ iliak fossadaki iliak damarlar alındı.
Bulgular: Apendiksler yerleşim yerine göre 1-8 sınıfa ayrıldı. Tip 1 iliak damarları geçen (85.5%),tip 2 iliak damarların hemen yanında (2.41%), tip 3 çekumun inferior ve lateralinde (1.93%), tip 4 sağ parakolik olukta (4.34%), tip 5 tamamen retroçekal (1.93%), tip 6 çekumun anteriorunda (1.45%), tip 7 umblikusa uzanan (0.97%) and tip 8 çekal malpozisyonla birlikte subhepatik yerleşim (1.45%).
Sonuç: Bu çalışmada literatürde daha önceden tanımlanandan farklı olarak yeni bir sınıflama sistemi (1-8) ortaya konulmuştur. Normal ve anormal apendikslerin en sık görülen yerleşimi iliak damarları geçen tip 1 olarak izlendi. İkinci en sık görülen yerleşim ise sağ parakolik olukta izlenen tip 4 idi. İki farklı ilginç yerleşim ise umblikusa uzanan tip 7 ile subhepatik alana uzanan tip8 idi.

Keywords: Apandisit, normal apendiks, çekum-periapendiküler bölge, abdomen, ultrasonografi.